Parallelle rijen wijnranken tekenen het golvend groene landschap; een patroon als met een reusachtige hark in de kiezelrijke grond gekerfd. De zomer trekt zich langzaam terug, de toeristen gaan weer huiswaarts en in de dorpen en op het land, daar wordt het stil. Een heerlijke tijd om te genieten van de rust en ruimte in de nog zonovergoten Drôme. Met Bri en Marie loop ik in de schaduw van de steile rotsen van de Dentelles de Montmirail door de weelderige wijngaarden van Gigondas met aan de horizon de kale kop van de Mont Ventoux. De hete zomer heeft de Grenache- en Syrah-druiven goed gedaan en hier en daar zelfs al tot een vroege oogst geleid.

De lome warmte maakt het ook stil op de paden, slechts een enkele slangenarend laat zich even zien, tot onverwachts een turquoise schicht met opgetrokken schouders en hoekige vleugelslag vanuit de wijnranken opvliegt en even verder op een paaltje neerstrijkt; een scharrelaar (Coracias garrulus) op jacht. In tegenstelling tot elders in Europa doen scharrelaars het goed hier in het open landschap van wijnvelden, olijfboomgaarden en kleinschalige eikenbossen van de Vaucluse. Ze broeden in verlaten nestholten (obligate secondary cavity-nesters) van groene spechten of in speciaal voor hen ontworpen nestkasten. Vanaf een paaltje tussen de wijnranken, of hoog vanaf een van de vele telefoondraden, zien we de schuwe insecteneters frequent duikvluchten maken naar bijen, kevers en sprinkhanen. Alles om goed voorbereid te zijn voor hun op hande zijnde reis naar zuidelijk Afrika

Franse scharrelaars verlaten rond eind augustus hun broedgebieden om zevenduizend kilometer zuidwaarts te trekken naar de tropische graslanden van Angola, Namibië en Zambia, waar zij medio november aankomen. Acht maanden later – begin mei – melden ze zich pas weer terug tussen de wijnranken op het Franse platteland. Meer dan de helft van hun leven brengen scharrelaars in Afrika door. Nu de druiventrossen vol aan de wijnranken hangen en her en der het oogsten start, is het de tijd dat de eerste scharrelaars terugkeren naar hun Afrikaanse thuis. Het is fijn iets van het ritme van dit land te ervaren en de eerste voortekenen te voelen van de naderende herfst.

Na een langdurige teruggang gaat het weer beter met de scharrelaar in Europa en is de IUCN-status verandert van near-threatened naar least concern.