De laatste dag van januari, even erop uit. Het was stil op het water en in de velden in deze periode tussen najaars- en voorjaarstrek. Een wat saaie middag in een winter zonder sneeuw of ijs. Mijn Elfstedenlidmaatschapskaart ligt nu al 25 jaar onberoerd onder in een la te wachten op kraakheldere winterse nachten met ijsbloemen op de ruiten, een snijdend koude Oostenwind met snel aangroeiend decimeters dik ijs dat vrolijk zingt onder mijn scherp geslepen ijzers, opgewonden rayonhoofden, ijstransplantaties en een slaapplek in Leeuwarden; it giet oan! Maar helaas, niets van dit alles; het water staat hoog in de Driemanspolder na de vele regen van de voorbije weken en het is stil.
Maar dan opeens, snerpende kreten uit het gras. Een Torenvalk (Eurasian kestrel, Falco tinnunculus) rent langs ons over het pad en nog één. Beide doorbreken met gesis en gepiep de stilte in een gevecht dat er niet om liegt. Het zijn 2 vrouwtjes die elkaar naar het leven staan. Om beurten slaan ze hun klauwen in het verenpak van de ander, rollend door het gras. Ze raken elkaar met felle vleugelslagen en trappen op elkaars poten. Veren vliegen in het rond. Maar waarom? Ook ik lig nu in het gras en probeer het schouwspel vast te leggen. Eén van de torenvalken blijkt geringd. Misschien biedt de ring, die ik uiteindelijk op de vele foto’s stukje bij beetje in zijn geheel kan aflezen, een aanknopingspunt naar een verklaring voor deze ruzie.
Wanneer ik de ring meld via www.griel.nl (GRIEL staat voor Geautomatiseerd Ring Invoer en Export Loket) krijg ik al snel antwoord. De geringde torenvalk blijkt een eerste winter vogel van nog maar 7 maanden oud, op 4 juli 2021 geringd als nog niet vliegvlug nestjong op slechts een kleine kilometer afstand vanwaar ik deze waarnam. De ringer voegt nog toe “Veel dank Jaap, de eerste aflezing van een door mij geringde Torenvalk die niet dood is…”.
Torenvalken zijn erg territoriaal. Een paartje leeft en broedt op enkele vierkante kilometers en jaagt iedere nietsvermoedende passant met geweld het territorium uit, inclusief hun eigen kroost. De jonge torenvalk bevond zich eind januari nog in het leefgebied van haar oudervogels die zich alweer opmaakten voor een nieuw broedseizoen. Het werd dus hoog tijd het ouderlijk huis te verlaten en moeders hielp hier gewoon een handje bij. De buiteling in het gras betrof dus niets anders dan een moeder die haar kind in duidelijke taal het ouderlijk huis uitjoeg. Case closed.
Prachtige serie foto’s,
intresant verhaal ook daarbij.
Dank je Wim. Leuk te lezen dat je er plezier aan beleeft. De site is nog maar net in de lucht, ik ben nog wat op zoek naar een vorm en inhoud die goed bij me past.
Fijne dag, Jaap