Rosse Franjepoten (Red phalarope, Phalaropus fulicarius) zien we hier maar weinig. Ieder najaar verlaten ze hun broedgebieden in Noord-Siberië, Nova Zembla, Spitsbergen en IJsland om westelijk van Engeland ver over zee zuidwaarts te trekken en in grote groepen op open zee te overwinteren 2-300 km uit de kust westelijk van Afrika. Alleen wanneer in het najaar een Noordwester storm deze lichtgewichtjes de Noordzee op waait verschijnen ze hier aan de kust.

Franjepoten zijn om velerlei redenen buitenbeentjes. Ze staan als steltloper te boek, maar wanneer je ze voor het eerst ziet dan weet je beter. Franjepoten lopen maar weinig op hun steltjes, het zijn vooral hele goede zwemmers. Liefst watertrappelen ze met hun gelobde (vandaar franje..) tenen in kleine cirkels om hun as, om zo insecten omhoog te woelen en van het wateroppervlak van de vortex weg te pikken. Al cirkelend ogen ze heel onrustig, je wordt er bijkans duizelig van wanneer je er lang naar kijkt.

Ook broeden doen Franjepoten anders dan anders. Na een reis van 5-6000 km komen ze thuis (bijvoorbeeld in de Westfjorden op IJsland) wanneer de laatste sneeuw in mei is weggesmolten. Hier vormen ze paartjes waarin de vrouwtjes, groter en feller gekleurd, het voor het zeggen hebben. Zij leggen in 4-5 dagen tijd 5 eieren en vertrekken! Vaak om een paar honderd meter verder nog een mannetje te versieren of om alvast langzaam zuidwaarts te trekken. Manlief broedt geheel alleen in 3 weken de eieren uit, voedt solo het kroost op, om de jonge Franjepootjes 2 weken later al min of min meer zelfstandig, ook te verlaten.

Dit voorjaar hopen we in IJsland hier zelf iets van mee te maken. Op Flatey, een eilandje met slechts enkele huizen in de Westfjorden waar we 1-2 dagen zullen verblijven, broeden Rosse en Grauwe Franjepoten. De Rosse Franjepoot van de foto’s waaide begin december naar de Driemanspolder bij Zoetermeer en zit hier op dit moment nu alweer 3 maanden. Zoals veel franjepoten bleek hij uiterst tam en tot op enkele meters benaderbaar.