Met het onder gaan van de zon werd het steeds stiller in het Keoladeo Bird Sanctuary (Rajasthan, India). Nylgau-antilopen (Boselaphus tragocamelus) en sambarherten (Rusa unicolor), de favoriete prooidieren van de herstellende Bengaalse tijgerpopulatie, graasden zwijgend in het avondrood op de ondergelopen velden. Een goudjakhals (Canis aureus indicus) blafte in de verte en stak behoedzaam een open veld over om weer snel in het hoge groen te verdwijnen.

En wij, wij moesten verder vertelde onze gids, en zo haastten we ons in het invallende duister als een van de laatsten over hobbelige modderpaden richting de uitgang van het park. Onze aanwezigheid na sluitingstijd zou ons, en vooral hem als gids, niet in dank worden afgenomen zo stelde de gids terwijl hij zijn hoofd zijwaarts schudde, onderwijl een bijna tandeloze glimlach tevoorschijn toverend. Steeds sneller ging het richting Barathpur. Tot, vlak voordat we de uitgang bereikten, vanuit het groen herhaald een schelle roep klonk, als van een opgewonden ekster. Nog één keer stopten we. Het schelle kreten kwamen vanuit een hoog opgaande Acaciaboom. Waar, vanaf een over het pad hangende tak, een piepklein uiltje ons recht in het gezicht keek; een schitterende Brahmaanse steenuil (Spotted owlet, Athene brama).

Het amper een ons wegende, slechts twintig centimeter kleine, uiltje keek ons met zijn felgele kijkers doordringend aan en herhaalde nog eens zijn kakelende schorre roep. De Brahmaanse steenuil is een neefje van onze steenuil (Athena noctua), maar is nóg iets kleiner. Het diertje jaagt veelal ‘s nachts vanaf een uitkijkpost op insecten zoals motten, nachtvlinders of bijen, en vangt maar zelden iets groters zoals een muis, vogel of hagedis. Brahmaanse steenuilen zijn holenbroeders die menselijke aanwezigheid niet schuwen en naast op het platteland, ook in en rond steden en dorpen veelvuldig worden gezien.